De ALSA bus vertrok netjes op tijd en nog geen 50 minuten later stonden we in het busstation van Calpe. Een beetje foute informatie gekregen, want volgens hotelgasten zou de bus dichtbij de rots stoppen. Het was toch zeker nog een 40 minuten doorstappen tot aan de voet van de penyal d'Ifach.
 |
| Zicht vanaf de wandeldijk van het strand El Arenal Bol |
Borden geven duidelijk de weg aan, je mag niet de weg volgen naar de jachthaven, maar de straat die -logischerwijs- naar boven gaat. Op het eind van de straat houdt de asfalt op, hier kan je uw auto parkeren, verder geraak je niet met de wagen. Je moet dan door de ingang, die onbemand is.
 |
| Tot hier geraak nog met de wagen |
Een gemakkelijk, maar stijgend grindpad brengt je tot aan het bezoekerscentrum. Dit is de laatste mogelijke plek om naar toilet te gaan en uzelf te verfrissen. In het bezoekerscentrum is een klein en gratis museum. Het is allemaal wat aftands en verouderd, maar het loont om er even snel door te wandelen om een idee te krijgen welke vogels je zal horen/zien en hoe Calpe vroeger de berg mee gebruikte als wachttoren tegen de piraterij die de Costa Blanca vroeger zo teisterde. Niet teveel tijd in besteden, want hoe vroeger je aan de beklimming begint, hoe beter. Normaal kon je een brochure krijgen in het Engels over de wandelroute, maar deze waren niet in voorraad en zijn ook niet broodnodig. Het natuurpark (want de Penyal d'Ifach is eigenlijk een zeer klein natuurreservaat) begint aan de toegangssluizen, maar geen schrik, de beklimming is volledig gratis. Ook volledig op eigen risico zoals duidelijk vermeld aan de inkom! Vanaf hier is het 3 uurtjes om tot boven te gaan en terug tegen een normaal tempo, als je onderweg in ieder geval niet te lang blijft hangen.
 |
| Het bezoekerscentrum van de Penyal d'Ifach |
Na het bezoekerscentrum begin je echt aan een klim. Het pad is echter goed begaanbaar, dus je stijgt redelijk snel. De zichten zijn spectaculair en anders bij iedere bocht.
 |
| Het zigzaggende pad biedt mooie zichten |
Bovenaan het zigzaggende wandelpad kom je tegen de eigenlijke rots. Hierin is een 50 meter lange tunnel gekapt om tot aan de andere -beklimbare- kant te geraken. Het is op dit punt dat veel mensen terugkeren. Mensen met kinderen, mensen met slecht aangepast schoeisel of gewoon een slechte fysiek raad ik aan om hier terug te keren. Het zicht vanop dit punt is al best de moeite van de klim. Akkoord, vanop de top is het nog iets mooier, maar daar moet je dan wel heel wat gevaar voor trotseren.
 |
| Bovenaan het zigzaggende wandelpad heb je al best een spectaculair zicht. |
Voor de diehards die verder willen gaan, zal het plots veel moeizamer worden! Je dient in het tunneltje ten alle tijden het koord aan de zijkant vast te nemen. De tunnel is vaak vochtig en de rotsen zijn spekglad. Laat het koord geen enkele stap los, want je kan uitschuiven. In die tunnel uitschuiven is levensgevaarlijk.
 |
| De gladde tunnel in de rots van Calpe |
Na de tunnel wordt het pas echt een uitdaging. Het wandelpad slingert steil langst de bergwand. Op sommige plekken heeft men een koord gespannen op over moeilijke of gladde stukken te geraken. Maak dan ook altijd gebruik van het koord met uw twee handen. Maak ook nooit 'sprongetjes', er is altijd een kans dat je uitglijdt of uw evenwicht verliest. Bij gevaarlijke stappen dien je ook altijd een houvast te zoeken. Een dikke tak of een uitstekende rots kun je vastnemen. Sommige bezoekers maken er een race van - ik ben tweemaal voorbijgestoken door nogal roekeloze mensen- maar laat u niet opjagen, neem uw tijd voor de moeilijke stukken en ga dan op een veilige plek opzij staan zodat snellere bezoekers kunnen passeren. Vanaf je door de tunnel bent tot aan de top en terug, zul je op haast geen enkele plek schaduw tegenkomen. Dat is de reden dat je veel drinken moet meenemen. Liefst in een rugzakje of een drinkfleshouder, zodat je uw beide handen vrij hebt om te klimmen.
 |
| Dit is werkelijk het 'pad'. |
Op een bepaald punt waar het al wat gemakkelijker wandelt, kom je een kleine wegwijzer tegen. Deze wijst naar "Mirador 200 meter" en naar "Cima 600 meter". Cima betekend "de top". Ik raad aan om eerst de top te beklimmen. Laat u niet teveel bemoedigen door de wegwijzer. Het mag dan nog maar 600 meter zijn, maar je gaat nog een dik halfuur moeten zwoegen naar boven.
 |
| wegwijzers naar het uitkijkpunt of de top. |
Het pad is niet altijd duidelijk en je moet goed kijken en inschatten om te weten te komen waar je juist gaat moeten stappen. Fysiek en mentaal slopend, zeker als de zon ondertussen hoog staat en het kwik op de berg tegen de 30 graden aanloopt!
 |
| De weg naar de top van de Penon d'Ifach! |
De uiteindelijke top is zeer belonend. Het uitzicht is fenomenaal. Omdat de rots zo recht uit de zee komt, kun je haast loodrecht naar het jachthaventje beneden kijken. Op maar liefst 332 meter hoogte zie je de halve Costa Blanca. In de verte zie je de torens van Benidorm, aan de andere kant de steile klippen rondom Moraira.
 |
| Fenomenale uitzichten vanop de top van de Penon d'Ifach |
 |
| Zicht op de stranden van Calpe |
Wie het idee had om eten mee te nemen en dit op de top met een prachtig uitzicht te eten, zal rekening moeten houden met een lastige hindernis. Op de top leven namelijk tientallen zwerfkatten. Waarschijnlijk overleven ze daar op voedsel van toeristen en dit doen ze nogal brutaal. Ze duikelen zo uw onbewaakte rugzak in. Geef ze ook niets, want daarmee houdt je enkel hun brutaliteit in stand. Beter gewoon niet teveel eten meenemen naar de top, de klim is al zwaar genoeg zonder al die proviand. Op de top kan je wat afkoelen, er is geen schaduw, maar toen wij er waren stond er wel een fris briesje (dit in tegenstelling tot de zijkant van de berg, waar geen zuchtje wind was).
 |
| Vervelende straatkatten op de top. |
De klim terug naar beneden is langst dezelfde weg, maar gaat iets sneller. Doordat je het pad van bovenaf beter ziet, twijfel je minder over de juiste route en kun je sneller vorderen.
Aan de splitsing kun je vervolgens nog een kleine omweg maken naar de "mirador puesto de Carabineros". Dit was het uitkijkpunt voor grenssoldaten. Er is niet zoveel te zien, maar de weg ernaar klimt niet meer en is grotendeels gewoon bewandelbaar. Op nog geen 10 minuten wandelen ben je er al. Van hieruit zou je op een heldere dag Ibiza kunnen zien. Het was een vrij heldere dag tijdens mijn klim, maar ik heb geen spoor van het eiland gezien. De weg terug gaat over hetzelfde parcour als de heenweg. Als je zoals ik redelijk vroeg de berg op bent gegaan, moet je rekening houden met tegenliggers, mensen die pas in de middag aan de klim beginnen. Op veilige plekken even wachten als mensen je tegemoetkomen, zodat ze moeiteloos kunnen passeren.
 |
| Zicht op de Middellandse Zee vanaf het 'Mirador de Carabineros' |
Eenmaal de tunnel terug door, lijkt het zigzag paadje plots een hemelse luxe tegenover die losse en scherpe stenen hogerop!
Teruggekomen in het bezoekerscentrum staat een fonteintje. Of het water drinkbaar is, betwijfel ik. Maar wel doet het deugd om jezelf even te verfrissen. Ik heb mijn lege drinkfles gevuld en dit over mijn hoofd laten leeglopen... De beklimming van de Penyal d'Ifach was toch zwaarder dan ik dacht!
Besluit
De Penyal d'Ifach is een leuke beklimming als je goede schoenen mee op reis hebt en je wilt de uitdaging aangaan. De top bereiken is heel leuk, maar de ervaring an sich is minder boeiend. Het natuurreservaat bestaat voornamelijk uit rots en steenpuin en de enige vogels die ik zag en hoorde waren meeuwen met hun gekrijs. Verwacht dus geen uitzonderlijk mooie natuurwandeling. Je doet het voor het zicht en om te kunnen zeggen dat je hem getrotseerd hebt. Er is ook altijd de factor van gevaar. Bijvoorbeeld een omgezwikte enkel of geschaafde/overbelaste knie kan uw vakantie danig verpesten. Wees dus heel voorzichtig.
Wij hebben na de beklimming van de rots nog het oude centrum van Calpe bezocht. Ga er echter niet vanuit dat je dit lukt; de beklimming kost je zeker een halve dag en het is nog een klein uurtje wandelen tot in het oude centrum vanaf de voet van de Penyal d'Ifach. We waren ook helemaal bezweet van de klim en dan is het natuurlijk niet heel gezellig om rond te kuieren of een restaurantje te doen.
Ik raad de beklimming niet 100 percent aan. Het is vooral een activiteit ideaal voor personen die in Calpe een hotelkamer hebben. Dan kunnen ze 's ochtends vroeg de rots beklimmen om vervolgens zich te kunnen douchen of degelijke. Wij moesten helemaal uitgeput met de tram terug naar Benidorm. Echter, wie niet bang is van een beetje zweten of fysieke inspanning is het zeker de moeite!
Tips
- Begin vroeg aan de beklimming. Het bezoekerscentrum gaat om 9u open (weekends om 9.30u). Hoe later je begint, hoe warmer het wordt. Het kan dan ook zeer warm worden op de flanken van de berg.
- Goede -maar lichte- schoenen zijn een must! Ze bieden weerstand tegen glijden en beschermen je enkels en voeten tegen omzwikken.
- Draag lichte kledij. Ik zweette me kapot in een cargobroek en wenste dat ik net als de andere klimmers eerder een lichte short en een mesh-Tshirt had gedragen.
- Neem niet teveel mee. Het is een natuurreservaat en er staan nergens vuilbakken voorbij het bezoekerscentrum. Alles wat je meeneemt van flessen of verpakt voedsel, moet mee terug. Gooi aub geen afval weg op de berg!!
- Hou rekening met de vogels, hou afstand van hen en van hun nesten. Zeker tijdens het broedseizoen kunnen de vogels agressief worden als je te dichtbij komt.
- De beklimming is niet voor kinderen, het is voor hen te gevaarlijk, punt.
Lees ook: Excursies / Ervaringen
Lees ook: Costa Blanca
Lees ook: Beklimming van de Puig Campana
Lees ook: Altea
Lees ook: De kruisweg van Benidorm
Lees ook: Openbaar vervoer in Benidorm
Lees ook: Tocht door de Sierra Helada
Wat een goede beschrijving van de tocht!
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt mij een fantastische ervaring maar moet kijken hoe ver wij komen met bergschoenen. Ik kan ben aan mijn enkel geopereerd en is voor deel vast gezet...
Dank ook voor de prachtige foto's en de fijne tips!
Karin